تأثیر آموزش افشای هیجانی نوشتاری بر شدت افسردگی و کاربرد مکانیسم های دفاعی بیماران افسرده

مقدمه و هدف: مطالعات مختلف نشان داده­اند که افشای هیجانی نوشتاری تجربیات عاطفی و هیجان­ها با تقویت فرد در نفوذ به خود، کاهش خلق منفی، کاهش بازداری و انتخاب رفتارهای سازش­­یافته را سبب­می­شود؛ از­این­رو، این پژوهش با هدف کاهش شدت افسردگی و کاربرد مکانیسم­های دفاعی سازش نایافته به واسطه افشای هیجانی نوشتاری بیماران افسرده انجام­شده­است. مواد و روش­ها: نمونه مورد بررسـی 38 (26 زن و 12 مرد) آزمودنی با اختلال افسـردگی اساسی بودند که با نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به­صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد جایگزین شدند (هر گروه شامل 19 نفر)؛ همچنین دو گروه از لحاظ نوع، دوز و مدت زمان دریافت داروهای ضدافسردگی همتا شدند. کلیه آزمودنی­ها پیش و پس­از اجرای افشای هیجانی نوشتاری در یک دوره چهار هفته­ای، به کلیه گویه­های پرسش­نامه­های افسردگی بک (bdi) و مکانیسم­های دفاعی (dmq)  در یک جلسه پاسخ­دادند. نتایج: تجزیه­و­تحلیل داده­ها با نسخه شانزدهم نرم­افزار spss و کاربرد آزمون t مستقل نشان­داد که افشای هیجانی نوشتاری کاهش معنادار شدت افسردگی آزمودنی­های گروه آزمایش نسبت­به گروه شاهد را سبب­شده (0.05p ≤)؛ همچنین مکانیسم­های دفاعی (بازداری، واکنش وارونه و جبران) گروه آزمایش نسبت­به گروه شاهد به­طور معنادار کاهش­یافت (0.05p <). نتیجه­گیری: از­آنجا­که افشای هیجانی با ایجاد بینش، همدلی و حمایت­گری، کاهش بار­هیجانی ورودی به سیستم شناختی را باعث­ می­شود، می­تواند عملکرد شناختی فرد را بهبود­­بخشد تا از مکانیزم­های دفاعی سازش­یافته کمتر استفاده­کند؛ بنابراین از افشای هیجانی نوشتاری می توان در جایگاه راهکاری کارآمد در کنار سایر راهبردهای درمانی استفاده­کرد.